AMADAY
Location: Iran | Hamedan
Function: Cultural Center
Type: Complex
Area: 3000M2
Year: 2018
Status: Designed
| COMPETITION
Client: AMADAY Foundation
Architect: PRAGMATICA STUDIO DESIGN | Mohammadreza Mohebali
Design Team: Farzad Hajsharifi, Nazanin Sharif
Presentation: Farzad Hajsharifi, Nazanin Sharif
AMADAY
Location: Iran | Hamedan
Function: Cultural Center
Type: Complex
Area: 3000M2
Year: 2018
Status: Designed
| COMPETITION
Client: AMADAY Foundation
Architect: PRAGMATICA STUDIO DESIGN | Mohammadreza Mohebali
Design Team: Farzad Hajsharifi, Nazanin Sharif
Presentation: Farzad Hajsharifi, Nazanin Sharif
“The Necessity of Attention and Strengthening Public Sphere in the Political and Social Context of Iran Today”
“Social democracy is realized through the development of the public sphere. The foundation of the public sphere is dialogue and interaction. The city and public space represent the tangible realization of the public sphere. A developed public sphere can be strengthened by public spaces and the enhancement of the quality of public spaces will contribute to the growth of the public sphere.”
“The changes in contemporary political and social structures have brought about fundamental transformations in the public sphere. Since the mid-20th century, this issue has been a subject of study for philosophers and sociologists, and in recent years, it has been of significant importance in our country. The necessity of paying attention to it, studying its historical trajectory, identifying and explaining current conditions, and, on the other hand, predicting and presenting a vision for the future, are among the most important topics in the field of sociology.”
“Considering that public spaces serve as vessels for the realization of the public sphere, a reevaluation and the presentation of new forms of public spaces are essential in response to changes in this domain. This calls for a critical examination of both aspects and the definition of the future outlook.”
Project Definition
“In project planning, a collection of cultural and public functions with an area exceeding 3000 square meters is anticipated, while the allocated site has an area exceeding 44000 square meters. This implies a significant ratio between the potential architectural structure and the landscape. The dual nature of the building and landscape with a ratio of 1 to 9 is a key theme, directing the design focus towards the heavier portion, namely the landscape.”
“In its ideal form, the landscape, through purposeful human-scale definition, the creation of modified environmental conditions, and the provision of facilities for public activities, can be transformed into a public space.”
“On the other hand, defining urban signage is one of the project’s objectives and requirements. The approach and response to this issue in a city like Hamadan, with its historical layers, multiple urban symbols, and a unique urban structure, is noteworthy. By studying different forms of urban signage in Hamadan, it seems that in order to create a new layer to the city and add value to the project, a different perspective on this concept will be essential.”
Grand Strategy
Based on the above, two significant subjects, the public sphere and urban signage, have received serious attention, and they have been redefined critically, and new forms of each have been pursued.
Public Sphere
“Land surface is typically defined as the foundation for architectural realization and public space. In pursuit of introducing a new type of public space, the concept of engaging with the land was examined. Options of subsiding into the ground and being elevated above the surface brought new capabilities.”
“Subsiding into the ground results in the creation of void space in contrast to the architectural mass and form. On the other hand, it brings the potential for concealment and its discovery.”
“The topography of the site and its sloping nature is another factor that influences the way it relates to the city. Subsiding into the ground enables a direct connection with the city’s surface.”
“Rising above the hill’s surface, as another form of engagement with the city’s land, redefines the city as a ‘human-made nature,’ enabling panoramic views and turning the city into a subject and object of its gaze. Panoramic views of the city romanticize the often-bleak myth of urban living, allowing for an unparalleled and novel perception. Unlike regular sight that permits a superficial understanding of objects, bird’s-eye view grasps the structure of objects. In this context, the city presents itself to the viewer for them to construct it with their mental capacity. While panoramic views of the city wrestle with the audience’s knowledge, they also portray the city from the perspective of time and history.”
“The site or hill, due to its elevated position relative to the city, possesses the quality of panoramic views. However, ascending from the peak of the hill further enhances this quality of vision.”
Urban Signage
“In the examination of Hamedan city, two structures draw attention: the radial structure of the city and the squares defined at the intersections of urban axes. Urban signage in Hamedan is mostly defined in these squares, and each of them possesses a form of public space in its vicinity or within itself. These urban signs are categorized in terms of content into historical, religious, and memorial types and in terms of structure, they are either standalone structures, monuments, or a combination of both. In all of these types, public space is attached to the urban element, and its content (historical, religious, or memorial) naturally limits the audience.”
“The direct transformation of a public space into urban signage (and not just attaching a sign to a space) explicitly emphasizes its public nature. Creating a public space at an elevated height with the aim of redefining urban signage in an all-encompassing social form will generate a type of urban signage that, without dependence on layers such as history and religion, will solely make the public space the main subject of transformation into a sign.”
“In the ‘Confrontation’ project, the understanding and interpretation of the city occur on two layers and at two different scales. One involves a scaled-down model of the city’s structure hidden in the lower layer, while the other offers a panoramic view from above the hill’s surface to the city’s structure on a real scale. In the juxtaposition of the two layers, the interplay that unfolds results in a game of uncovering the relationship between the ‘hidden concept of the city’ in these two layers.”
مرکز فرهنگی آمادای | ضرورت توجه و تقویت حوزه عمومی در بستر سیاسی و اجتماعی امروز ایران
دموکراسی اجتماعی با توسعه حوزه عمومی محقق می شود. اساس حوزه عمومی گفتگو و تعامل است. شهر و فضای عمومی تحقق کالبدی حوزه عمومی است. حوزه عمومی رشد یافته می تواند توسط فضاهای عمومی تقویت شود و ارتقاء کیفیت فضای عمومی عامل رشد حوزه عمومی خواهد بود.
تغییر در ساختارهای سیاسی و اجتماعی در عصر حاضر تغییرات اساسی را در حوزه عمومی در پی داشته است. از اواسط قرن بیستم این موضوع، روند تاریخی و تغییرات آن مورد مطالعه فلاسفه و جامعه شناسان بوده است و در سالهای اخیر در کشور ما بسیار قابل توجه بوده است. ضرورت توجه به آن، مطالعه روند تاریخی ، تشخیص و تبیین شرایط فعلی و از سوی دیگر پیش بینی و ارائه چشم انداز برای آینده از مهمترین موضوعات در حوزه جامعه شناسی است.
با توجه به این که فضاهای عمومی به عنوان ظرف تحقق حوزه عمومی است؛ تغییر در این حوزه ضرورت نگاه دوباره و ارائه گونه های جدیدی از فضای عمومی را در پی خواهد داشت. این موضوع در پی نگاهی انتقادی به هر دو بخش و تعریف چشم انداز آینده شکل خواهد گرفت.
تعریف پروژه
در برنامه ریزی پروژه ، مجموعه ای از چند عملکرد فرهنگی و عمومی با مساحتی بالغ بر 3000 مترمربع پیش بینی شده است. در حالی که سایت اختصاص یافته مساحتی بالغ بر 44000 متر مربع دارد. این موضوع یعنی نسبت بین کالبد معماری احتمالی و محوطه (Landscape ) نسبت معناداری است. دوگانه ساختمان و محوطه با نسبت 1 به 9 موضوع کلیدی و تمرکز طراحی را به سمت بخش سنگین تر یعنی محوطه (Landscape ) متمایل می کند.
محوطه (Landscape ) در شکل ایده آل خود از طریق تعریف هدفمند مقیاس انسانی، ایجاد شرایط محیطی تعدیل شده و پیش بینی امکاناتی جهت تحقق فعالیت های عمومی می تواند به عرصه عمومی بدل شود.
از سوی دیگر تعریف نشانه شهری یکی از اهداف و خواسته های پروژه است. شکل نگاه و پاسخ به این موضوع در شهری مانند همدان با لایه های تاریخی و نشانه های شهری متعدد و ساختار شهری ویژه نکته قابل تأمل است. با مطالعه گونه های مختلف نشانه شهری در همدان، به نظر می رسد که به منظور ایجاد لایه جدیدی به شهر و ایجاد ارزش افزوده برای پروژه نگاه متفاوت به این مقوله ضروری خواهد بود.
استراتژی کلان
بر اساس موارد بالا، دو موضوع عرصه عمومی و نشانه شهری مورد توجه جدی قرار گرفته و با نگاهی انتقادی بازتعریف آنها و ارائه گونه های جدید از هریک دنبال شدند.
حوزه عمومی
سطح زمین بطور معمول به عنوان بستر تحقق معماری و عرصه تعریف میشود. در راستای ارائه گونه جدیدی از عرصه عمومی نوع مواجهه با زمین مورد بررسی قرار گرفت. گزینه های فرو رفتن در زمین و قرار گرفتن در بالای سطح قابلیت های جدیدی به همراه داشت.
فرو رفتن در زمین، ایجاد فضای تهی در مقابل کالبد و جرم معمارانه را به دنبال دارد. از سوی دیگر قابلیت رمزگذاری و امکان کشف آن را به همراه خواهد داشت.
شکل توپوگرافی سایت و شیب دار بودن آن موضوع دیگری است که نحوه ارتباط با شهر را تحت تأثیر قرار می دهد. فرو رفتن عرصه در زمین امکان ارتباط مستقیم با سطح شهر را ایجاد میکند.
بالا رفتن نسبت به سطح تپه به عنوان شکل دیگر از مواجهه با زمین شهر را به مثابه «طبیعتی انسان ساخت» باز تعریف میکند که امکان دید پانورامیک به آن را مهیا ساخته و ضمن تبدیل کردن شهر به موضوع و ابژه نگاه خود را نیز تبدیل به عنصری قابل دیده شدن از سطح شهر می کند.دید پانورامیک به شهر، اسطوره شهر نشینی که اغلب سیاه است را جنبه ای رومانتیک می بخشد و امکان درک بی مانند و مفهوم جدیدی از مشاهده را به دنبال خواهد داشت. برخلاف دیدن معمولی که درک سطحی اشیاء را ممکن می سازد، پرواز پرنده وار ساختار اشیاء را قابل درک می کند. در این حالت شهر خود را به بازدید کننده عرضه می کند تا خود او با توانایی ذهنی اش آن را بسازد. ضمن اینکه دید پانورامیک از شهر با دانسته های مخاطب در حال مبارزه است، شهر را از نظرگاه زمان و تاریخ نیز به تصویر می کشد.
سایت یا تپه به دلیل موقعیت ارتفاعی نسبت به شهر در رأس خود، دارای کیفیت دید پانورامیک است. با این وجود بالا رفتن از تراز رأس تپه موجب ارتقاء این کیفیت دید خواهد بود.
نشانه شهری
در نگاه به شهر همدان یکی ساختار شعاعی شهر و یکی میدان هایی که در تقاطع محورهای شهری تعریف شده اند جلب توجه میکنند. نشانه های شهری همدان عموما در میدان ها تعریف شده اند و هریک شکلی از عرصه عمومی را در مجاورت و یا درون خود دارند. این نشانه های شهری، به لحاظ محتوایی به گونه های تاریخی، مذهبی و یادمانی تقسیم می شوند و به لحاظ ساختاری یا ساختمان اند، یا مونومان و یا ترکیبی از هر دو . در تمام این گونه ها، عرصه عمومی الصاق شده به المان شهری در زیر عنوان محتوایی آن ( تاریخی بودن، مذهبی بودن یا یادمانی بودن ) قرار گرفته و بصورت طبیعی به مخاطبین محدودتری اختصاص می یابد.
تبدیل مستقیم یک عرصه عمومی به نشانه شهری( و نه الصاق یک نشانه و یک عرصه ) به طور مشخصی بر عمومی بودن آن تأکید میکند. ایجاد عرصه عمومی در ارتفاع با هدف بازتعریف نشانه شهری در قامتی تمام اجتماعی، گونه ای از نشانه شهری را بوجود خواهد آورد که بدون وابستگی به لایه هایی چون تاریخ و مذهب، صرفا عرصه عمومی را دستمایه اصلی تبدیل شدنش به نشانه قرار خواهد داد.
در پروژه مواجهه، درک و خوانش شهر در دو لایه و در دو مقیاس متفاوت صورت می گیرد. یکی از جنس مدل کوچک شده از ساختار شهر و پنهان در لایه زیرین، و دیگری نگاه پانورامیک از بالای سطح تپه به ساختار شهر در مقیاس واقعی. در تقابل دو لایه فرو و فرا رفته از سطح تپه ، آنچه رخ میدهد، شکل گیری یک بازی در کشف ارتباط بین «مفهوم شهر» پنهان شده در این دو لایه است.
لایه فوقانی : عرشه های شهری
این لایه از یک سو به عنوان نظرگاه و مکان هایی برای دیدن شهر و از سوی دیگر به عنوان نشانه شهری تعریف میشوند. علاوه بر آن سناریوهای متنوعی برای رویدادهای تفریحی در بعضی از آنها تعریف می شود. سرگرمی های و ورزش هایی مانند زیپ لاین و بانجی جامپینگ از این گونه خواهند بود. با توجه به جانمایی کافه هایی در بعضی گره های لایه زیرین، عرشه های مرتبط به این گره ها به عنوان فضای باز کافه فعال خواهند شد.رصدخانه در بالاترین عرشه قرار می گیرد.
لایه سطحی : زمین بصورت بکر و دست نخورده با پوشش گیاهی طبیعی و بدون مداخله
این لایه یا به عبارت دیگر سطح زمین بدون تغییر و حتی با تأکید و تشدید شکل طبیعی خود باقی خواهد ماند. سطح زمین در حالت معمول به عنوان بستر تحقق کالبد معماری و عرصه های شهری بوده است. در این پروژه به چالش کشیدن این موضوع، تمرینی در راستای تحقق استراتژی کلان پروژه بوده است.
لایه میانی : فضاهای عملکردی
برنامه پروژه بصورت توده هایی منطبق با ساختار شبکه پایه در ترازهای مختلفی مابین سطح تپه و تراز لایه زیرین جانمایی شده اند. دسترسی به این لایه از طریق آسانسورهای جانمایی شده در مرکز گره ها و پلهای معلق صورت می گیرد. مجاورت و یا اشتراک گره های تأمین کننده دسترسی توده های عملکردی، بر اساس توزیع جمعیت در تمامی سطح پروژه و نیز استفاده از انرژی عملکرد های جاذب به نفع کل مجموعه در نظر گرفته شده است.
لایه زیرین : عرصه عمومی
این لایه بر اساس شبکه ای از گره ها و مسیرها؛ در تراز خیابان شمالی شکل گرفته است . شبکه، با ساختار شعاعی شهر همدان منطبق بوده به نحوی که گره ها با میدان ها و مسیرهای ارتباطی با خیابان های شهر متناظر اند. هر یک از گره ها به فضای تهی مخروطی شکلی تبدیل می شود که به سطح تپه متصل خواهد بود. هر یک از گره ها بر اساس ارتباط با لایه های دیگر دارای سناریوهایی متفاوتی خواهند بود.
ایفای نقش مفصل ارتباطی برای لایه های عملکردی، تعریف کافه هایی در نقاط مختلف و فضایی برای رویدادها و تجمعات فرهنگی و مذهبی شکل هایی از تعریف این گره ها خواهند بود. مسیر ها هم بنا به طول، نسبت و فاصله با ورودی ها و گره های پس و پیش خود به ظرفی برای اتفاقات مختلف تبدیل خواهد شد. بازارچه های فصلی یاگالری های مناسبتی مثال هایی از این دست هستند.
