Allameh
Location: Iran | Tehran | Saadat Abad
Function: Residential
Type: Apartment
Area: 3200m2
Year: 2020
Status: Built
Architect: Pragmatica Studio Design | Mohammadreza Mohebali
Design Team: Golnaz Forughi, Alireza Hosseinipour, Milad Kadkhodaian, Somayeh Ahmadzadeh
Mechanical Consultant: Farnood Aeendar
Construction: Kia Sazeh Building Group
Allameh
Location: Iran | Tehran | Saadat Abad
Function: Residential
Type: Apartment
Area: 3200m2
Year: 2020
Status: Built
Architect: Pragmatica Studio Design | Mohammadreza Mohebali
Design Team: Golnaz Forughi, Alireza Hosseinipour, Milad Kadkhodaian, Somayeh Ahmadzadeh
Mechanical Consultant: Farnood Aeendar
Construction: Kia Sazeh Building Group
The Allameh Residential Apartment is defined as a mid-rise apartment on a southern plot of approximately 500 square meters in the Saadat Abad neighborhood of Tehran. In mid-rise projects with typical floor structures, one of the recurring issues is the placement of public and private sections of the units, whether on the northern or southern facade.
The quality and depth of southern sunlight on one hand, and the pleasant view and positive visual privacy on the other, were the reasons behind the decision to locate the living room (public section) on the southern side. As a result of this decision, the bedrooms were placed on the northern side. Given the nature of the project and the need to maximize the building’s footprint, as well as the lack of possibility to create voids or recesses in the building mass, the northern facade became a two-dimensional surface consisting of numerous windows for the bedrooms, arranged both vertically and horizontally, creating a uniform rhythm.
The strategy of using a second skin in the direction of a visual dynamism on one hand, and creating a different atmosphere for the interior space on the other, was adopted. In this process, the potential and opportunities created by the double-skin facade technique made it more valid compared to other facade techniques. These potentials included creating depth in the facade and the freedom to create voids and fills in its surface. The lack of freedom to design the form led the design path towards focusing more on the tectonics of the project rather than its form. Additionally, the 10-meter width of the plot created vertical and elongated proportions in the façade. By using vertical louvers and deliberately emphasizing the duality between the western terrace and the covered section with the second skin, these elongated proportions were exaggerated to create more visual interest.
The main materials used in the facade of the project are stone for the second skin and white cement for the first skin. The surface of the first skin was framed, and curved pieces of Lashotor marble stone were installed on the structure. In the end, this less common approach of stone installation not only resolved the issue of the flat facade but also created a unique and distinct visual representation of the building’s exterior.
آپارتمان مسکونی علامه به عنوان یک آپارتمان میان‌بافتی در زمینی جنوبی با مساحت تقریبی 500 متر مربع در محله‌ی سعادت‌آباد تهران تعریف شد. در زمین‌ها و پروژه‌های میان‌بافتی با ساختار تیپ طبقات، همواره یکی از موضوعات، نحوه‌ی جانمایی بخش‌های عمومی و خصوصی واحدها در جبهه‌ی شمالی یا جنوبی است.کیفیت و عمق نور جنوب از یک سو و چشم‌انداز و حریم بصری مثبت از سوی دیگر، دلایلی بودند که تصمیم بر آن شد که نشیمن(بخش عمومی) در بخش جنوبی جانمایی شود. درنتیجه‌ی این تصمیم، اتاق‌های خواب در بخش شمالی جانمایی شدند. با توجه به ماهیت پروژه و لزوم استفاده‌ی حداکثری از سطح اشغال بنا و نبود امکان ایجاد پر و خالی در حجم پروژه، نمای شمالی تبدیل به صفحه‌ای دو بعدی شامل تعداد زیادی از پنجره‌های اتاق خواب‌ها در راستای عمودی و افقی با یک ریتم یکنواخت می‌شد.
استراتژی استفاده از پوسته‌ی دوم در راستای یک دینامیسم بصری از یک سو و ایجاد اتمسفر متفاوت برای فضای داخل از سوی دیگر در دستور کار قرار گرفت. در این مسیر امکانات و پتانسیل‌هایی که نمای دو پوسته ایجاد می‌کرد، این تکنیک را نسبت به سایر تکنیک‌های نماسازی معتبرتر می‌کرد. پتانسیل‌هایی نظیر ایجاد عمق در نما و امکان ایجاد آزادانه‌ی پر و خالی در سطح آن.
عدم وجود امکان طراحی آزادانه‌ی فرم، مسیر طراحی را به سویی برد که مسئلهی تکتونیک پروژه بیش از مسئلهی فرم پروژه مورد توجه قرار گیرد. همچنین عرض 10 متری زمین باعث ایجاد تناسبات عمودی و کشیده در نما می‌شد. با استفاده از لوورهای عمودی در کنار ایجاد یک دوگانه بین تراس غربی و بخش پوشیده شده با نمای دوم، عامدانه بر این تناسبات کشیده تاکید صورت گرفت تا از طریق اغراق در آن، جذابیت بصری بیشتری ایجاد شود.
متریال‌های اصلی مورد استفاده در نمای پروژه، سنگ برای پوسته‌ی دوم نما و سیمان سفید برای پوسته‌ی اول آن انتخاب شدند. سطح روی پوسته‌ی اول نمای ساختمان، شاسی‌کشی شد و روی سازه‌ی اجرا شده، قطعات برش خورده‌ی منحنی سنگ لاشتر نصب شدند. در نهایت این شکل کمتردیده‌شده از اجرای سنگ برروی نما نه تنها باعث حل مسئلهی نمای تخت، بلکه منجر به ایجاد تصویری متفاوت و منحصر به فرد از نمای ساختمان نیز شد.
