146 Residential apartment
Location: Iran | Gilan| Rasht Function: Residential
Type: Apartment
Area: 2095 M2
Year: 2019
Status: Complete
Client: Mr. Rasteger
Architect: PRAGMATICA STUDIO DESIGN | Mohammadreza Mohebali
Design Team: Farzad Haj Sharifi, Nastaran Nasiri, Shirin Tafazoli
Presentation: Parsa Batebi, Hosein Khorasani
Construction Supervisor: Mohamadreza Mohebali
Structure Consultant: Mr. Hasani
Mechanical Consultant: Mr. Akhavan
Electrical Consultant: Mr. Kanani
Construction: Mr. Shafiee | Mr. Motamedi
Photography: Deed Studio | Masih Mostajeran, Ali Mirshafi
146 Residential apartment
Location: Iran | Gilan| Rasht Function: Residential
Type: Apartment
Area: 2095 M2
Year: 2019
Status: Complete
Client: Mr. Rasteger
Architect: PRAGMATICA STUDIO DESIGN | Mohammadreza Mohebali
Design Team: Farzad Haj Sharifi, Nastaran Nasiri, Shirin Tafazoli
Presentation: Parsa Batebi, Hosein Khorasani
Construction Supervisor: Mohamadreza Mohebali
Structure Consultant: Mr. Hasani
Mechanical Consultant: Mr. Akhavan
Electrical Consultant: Mr. Kanani
Construction: Mr. Shafiee | Mr. Motamedi
Photography: Deed Studio | Masih Mostajeran, Ali Mirshafi
146 Residential Building | A Reinterpretation of Boundaries
146 Residential Building, located in the Golsar neighborhood of Rasht, is a residential apartment complex built on a 500-square-meter site.
In terms of the project’s program, the ground floor was dedicated to parking, and the fifth floor was allocated to the project’s communal spaces, including recreational, fitness, and party room. This left the residential units to be single-unit apartments on the first to fourth floors.
The organization of private, public, and semi-public areas in the project was achieved through sectional intervention, creating two breaks and establishing three levels. Vertical connections were positioned in a way that the entry to the residential units was from the middle level. In addition to the entrance, the siting room, kitchen, and service kitchen were placed on this level. The southern level, which was lower, housed public living room and guest bedroom, while the upper level on the northern side was dedicated to three master bedrooms.
The level differences led to the creation of a mezzanine on the northern side between the ground floor and the first floor, which was assigned to storage and caretaker spaces. On the fifth floor, these level differences influenced the spatial arrangement of the communal areas and their spatial qualities. On this floor, the middle level was transformed into a courtyard with different levels, allowing access to the upper level (party room) and the lower level (fitness area). This courtyard also provided views and natural light for both zones.
Decisions regarding the facade often involve contradictions. For example, maximizing natural light and views calls for transparency, while privacy requires solidity. Balancing these dualities—such as transparency and solidity, as well as views from the inside versus outside (visibility and privacy)—are among the decisions that shaped the building’s facade. Therefore, the design aimed to order the facade elements, considering the following terms:
as a dual-purpose element, the facade should not only be an exterior component, but also it should contribute to the “interior design” as well.
The facade should evolve from a two-dimensional element into a three-dimensional architectural component with spatial qualities.
These considerations in the design allowed for a connection between the building’s facade and the intermediary space of the terrace, linked to the residential units. This was achieved by using partition walls in the terraces to control light, adjust the views, and simultaneously ensure privacy.
Adopting this approach resulted in a facade that is not just a definitive boundary separating the interior from the exterior or even a visual composition, but rather an intermediary space that facilitates the gradual transition from the interior to the exterior. This redefined the relationship between the residential space and the city through the urban facade.
ساختمان مسکونی 146 | تجربه‌ی بازخوانی مرز
ساختمان 146 در محله‌ی گلسار شهر رشت، با زمینی به مساحت 500 متر مربع به عنوان یک آپارتمان مسکونی با بارگذاری 5 طبقه روی همکف تعریف شده بود. فرآیند طراحی این پروژه با تاکید بر سه موضوع اصلی انجام شد.
در خصوص برنامه‌‌ی پروژه، با توجه به منطقی نبودن ایجاد فضای زیرزمینی به دلایل اقلیمی، طبقه‌ی همکف به پارکینگ و طبقه‌ی پنجم به فضاهای عمومی پروژه شامل فضای ورزشی، تفریحی و سالن اجتماعات اختصاص داده شد و به این ترتیب واحدهای مسکونی در طبقات اول تا چهارم به صورت تک‌واحدی جانمایی شدند.
سامان‌دهی بخش‌های خصوصی، عمومی و نیمه‌عمومی پروژه از طریق مداخله در مقطع و ایجاد دو خط شکست و دستیابی به سه تراز انجام شد. ارتباطات عمودی در پلان به گونه‌ای جانمایی و تعریف شدند که ورود به واحد مسکونی از تراز میانی باشد. علاوه بر ورودی، فضای نشیمن، آشپزخانه و مطبخ نیز در این ترازجایگذاری شدند. تراز جنوبی پایین‌تر قرار گرفت و سالن پذیرایی و اتاق خواب مهمان را در خود جای داد و تراز بالایی در جبهه‌ی شمالی به سه اتاق خواب اختصاص یافت.
اختلاف ترازها در پروژه منجر به ایجاد یک نیم‌طبقه در بخش شمالی در میان طبقه‌ی همکف و اول شد که به انبارها و واحد سرایداری اختصاص پیدا کرد. از سوی دیگر در طبقه‌ی پنجم، این اختلاف تراز در چیدمان روابط فضایی عرصه‌های مشاعی و همچنین کیفیت‌های فضایی آن‌ها موثر بود. در این طبقه، تراز میانی به حیاط تبدیل شد که با طراحی پلکانی، دسترسی به تراز بالاتر (سالن اجتماعات) و تراز پایین‌تر (فضاهای ورزشی) را فراهم می‌کرد. همچنین این حیاط، منظر و نور دو فضای مذکور را تامین می‌کرد. سازماندهی فضاهای نیمه‌باز در واحدهای مسکونی با رویکردی انجام گرفت که منجر به ایجاد دو کیفیت متفاوت باشد. در نظر گرفتن یک تراس باریک در ارتباط با جداره‌ی شهری در بخش جنوبی و اتصال آن به یک تراس عمیق در بخش غربی، موجب برقراری ارتباط حداکثری فضای داخلی با فضای نیمه‌باز می‌شد. تراس غربی، از کیفیاتی نظیر محرمیت نسبی، سایه‌ی مناسب و ارتباط با فضای خدماتی(مطبخ) برخوردار بود.
تصمیم‌گیری در مورد موضوع نما به طور عمومی، واجد تعارضات و تناقضاتی است. برای مثال؛ نور و منظر حداکثری شفافیت را طلب می‌کنند و محرمیت، صلبیت را. می‌توان موضع‌گیری در قبال این دوگانه‌ها -نظیر شفافیت و صلبیت، همچنین دید از داخل و دید از بیرون(منظر و محرمیت) را- از تصمیماتی دانست که به نمای پروژه شکل می‌دهند. از این رو در طراحی تلاش شد که میان عناصر تاثیرگذار بر نما و تاثیر پذیر از آن، تناسب ایجاد شده و اهداف زیر مورد توجه قرار گیرند:
توجه به این نکات در طراحی امکان برقراری پیوندی میان نمای پروژه و فضای بینابینی تراس متصل به واحد مسکونی را فراهم می‌کرد. این امر با استفاده از تکنیک دیواره‌های جداکننده در تراس‌ها به گونه‌ای محقق شد که علاوه بر کنترل میزان نورگیری، تنظیم چشم‌انداز پیش روی پروژه ، محرمیت فضاها را نیز توامان میسر نماید.
اتخاذ چنین رویکردی موجب شد که نما، نه به عنوان یک مرز قطعی جداکننده‌ی بیرون و درون یا حتی یک ترکیب‌بندی بصری، بلکه به عنوان فضایی واسط، امکان تبدیل تدریجی فضای درون خانه به فضای بیرون را امکان‌پذیر کند و ارتباط میان فضای مسکونی و شهر را در قالب جداره‌ی شهری تعریف نماید.
